to owoc natchnionego współdziałania artystek o wieloletnim doświadczeniu na polu muzyki, sztuk wizualnych i sztuki programowania.
Eksperymentalny charakter projektu opiera się na łączeniu świadomości odkryć mechaniki kwantowej i materii audio-wizualnej.
Eksploruje w różnym stopniu zagadnienia akustyki sięgając do doświadczeń Pitagorasa nad stosunkami częstotliwości dźwięków, ciągu Fibonacciego i fenomenu przewodnictwa wibracyjno-akustycznego.
Propera Pentarosa jako spektakl audiowizualny inspirowana jest odkryciami współczesnej fizyki kwantowej, z jej teorią pola fraktalnego jako szczególnego rodzaju efektu interferencji. Pole to ma moc transformacji i manifestacji potencjału człowieka.
Stawiając hipotezę ad hoc dotyczącą przywrócenia muzyce jej tradycyjnej roli — medium łączącego różne wymiary istnienia i jej oddziaływanie terapeutyczne w skali mikro i makro — analizujemy symptomy wyłaniającego się nowego paradygmatu wiedzy.